In je cocon
sluit je de wereld buiten
afwachtend
hopend, huilend
dat angst, prikkels
en de pijn van
eenzaamheid
zullen loslaten
zodat je weer ademen kan
ik ben er, altijd
totdat
je het zelf
dragen kan
Vlinder
Er komt een dag
dat je vleugels
sterk genoeg
zullen zijn
om de cocon
te verlaten
en jou
te kunnen dragen
waarheen
jij maar wilt
samen
doen we dit
de tijd
is onze vriend
krachtig
zijn we samen
Mamma
#autisme
Hoi Rebecca en mama,
Ik heb ook een dochter met een vorm van autisme. Ze is inmiddels 18 jaar. Ook voor haar was school niet te doen. De basisschool ging nog maar de middelbare school werd toch echt niet meer haalbaar.
Mijn dochter heeft ook een hulphond. Volgens mij als ik in een berichtje ergens dat jullie er ook eentje hebben? Wat fijn. Rebecca heeft een duidelijk filmpje gemaakt. Mijn dochter praat soms ook met briefjes als ze iets moeilijks wil vertellen aan mensen waarin ze nog niet het volledige vertrouwen heeft. Werkt toppie.
Dus je weet het … je bent niet de enige hoor!
Fijn weekend!
Pingback: Thuiszitter “spreekt” | Jusd
Wat een ontzettend indrukwekkende blog!!
Dank je wel Arja!
Moo iom te lezen dat ze de rust vind in omgang met dieren, mijn dochter is allergisch voor alles wat met stof of huisdieren te maken heeft anders hadden we ook zeker een hond genomen. XXX erna
Ja Erna, dieren kunnen zo’n positieve uitwerking hebben op kinderen maar vooral ook op kinderen met Autisme. Jammer dat je dochter allergisch is! Bedankt voor je reactie!