Archief per Maand: augustus 2014

Ze is groot, echt groot, maar heel rustig staat ze voor me, Yfke de grote zwarte Friese merrie. Ze kijkt naar me met zachte rustige ogen. En daar bovenop zit statig en rechtop mijn dochter. Haar ogen stralen, haar schouders zijn ontspannen, haar rug is recht en vastberaden en ze geeft het paard zachtjes met haar hielen aan dat ze in de stap mag gaan.

Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden als ze wegrijdt, wat is ze mooi zo, wat is ze ontspannen. Hier voor mijn ogen gebeurt zoiets bijzonders dat ik wel moet blijven kijken. In de verte zie ik haar rijden in de bak, ze zegt niets, het paard voelt haar feilloos aan, loopt en draaft, wend en keert, net wat dochter maar wil.

Hier op de zorgboerderij is ze zo op haar plaats, al 3 jaar mag ze hier komen eerst alleen op zaterdag en de tijd dat ze niet naar school ging 3 keer per week. Een zorgboerderij waar de liefde van haar leven op haar stond te wachten, de grote zachtaardige Friese Merrie Yfke. (meer…)

Eindelijk daar komen de tranen, ik had haar gezichtje al steeds somberder zien worden, en nu snikt ze het uit. Mam; ik ben zo bang om naar mijn nieuwe school te gaan.
Ook in mijn maag zit een enorme knoop wat is het moeilijk om positief te zijn en te zeggen dat ze dit echt kan (geloof ik dat zelf wel?). Elf maanden is ze nu thuis geweest, onze dochter van 14 jaar met Autisme, volkomen vastgelopen in het Reguliere Onderwijs, nu is er een plekje voor haar op Speciaal Onderwijs.

Elf maanden van thuiszitten waarin ze door school en onderwijsland volledig aan haar lot werd overgelaten, ja er waren talloze gesprekken…… maar niet met haar. Aan haar werd niets gevraagd, er werd over haar gepraat en er werd voor haar beslist. Ik was bij veel van deze gesprekken, ik mocht dingen zeggen maar of het aankwam; ik weet het niet. Een keer heeft ze gezegd; mam gaan ze ook nog met mij praten, wat ik wil?…… dat is niet gebeurd. 11 maanden waarin niet geleerd werd, ik was zo verbaasd dat er niets aangeboden werd aan kinderen die (tijdelijk) thuiszitten. Inmiddels wijzer geworden weet ik dat het gewoon zo gaat en dat er duizenden kinderen zijn zoals mijn dochter.

En nu hou ik dat snikkende meisje vast en voel haar angst trillen onder mijn handen, mijn blouse wordt nat van de tranen. (meer…)