Boos op je kind, vandaag overviel het me even. Het is vast een taboe, want ook zij kan niets aan haar autisme en angsten doen. Maar het maakt me niet uit, ik zeg het gewoon maar eens hardop: ik ben boos!
Het waait buiten en daar is dochter bang van, dan blokkeert ze, het liefst blijft ze onder de dekens.
Maar het is vandaag Zorgboerderijdag. Alles is afgesproken, de taxi komt haar dadelijk ophalen en ik snak zo naar die paar uurtjes voor mezelf.

Moet ik echt vandaag naar de zorgboerderij mam? Vol afgrijzen en ongeloof kijkt ze me aan, ik blijf rustig zoals altijd en zeg dat het nu eenmaal de afspraak is en dat het weerbericht geen zware storm heeft voorspeld. Het waait, ja dat wel, het maakt flink herrie maar dat komt omdat de bomen in blad staan kan ik nog net vriendelijk uitleggen.
Ze schiet compleet in de stress en weigert ook met de hond uit te gaan en te ontbijten. En dan gebeurd het, ik ben zo moe, ik heb hier geen zin meer in. Ik wil schreeuwen en haar naar buiten sleuren, roepen dat ik alles voor haar over heb, dat ik zo moe ben van het zorgen…… dat ik ook maar gewoon een moeder ben, dat ik het soms ook niet meer weet, en straks komt de taxi en is ze niet klaar……. neem je pillen even in, kan ik nog net beheerst uitbrengen.
Ik loop naar de gang, grijp de hond in het voorbijgaan en race naar buiten. (meer…)

Het kleine meisje met de blonde dansende staartjes staat bij de stoeprand, kom maar zegt de dame die op de stoep staat. Het kleine meisje zet haar handjes op de stoeprand en doet een voor een haar knietjes erop en drukt zich met haar handjes op om weer te gaan staan. Het gaat moeizaam, toch is het stoeprandje maar zo’n 10 cm hoog, en het meisje is al bijna 2 jaar. Maar ze kijkt de dame met een stralend snoetje aan en samen stappen ze het stoeprandje weer af, zo oefenen ze een tijdje door.

Ik sta van een afstandje te kijken naar het kleine blonde meisje aan de hand van de dame. Het kleine meisje is mijn kleindochter, de dame is de fysiotherapeute.
Er wellen tranen in me op die ik snel wegslik, het is het zoveelste in mijn leven waar ik de worsteling en strijd van emoties en pijn mee moet aangaan. Onlangs heeft onze oudste dochter en mamma van het kleine meisje gehoord dat ze het Ehlers Danlos Syndroom heeft, een erfelijke afwijking in het bindweefsel. (meer…)