Familiehuis deel 2
Regelmatig krijgen we de vraag; hoe is dat nou gegaan die stap naar het mantelzorgwonen en hoe regel je zoiets? Het leek me leuk om daar een paar blogs aan te wijden en misschien mensen te kunnen inspireren om ook zoiets te gaan doen. Want mantelzorgenwonen of meergeneratie wonen zoals het ook wel eens genoemd wordt zou wel eens de sleutel kunnen zijn voor de problemen in de zorg en het nijpende huizentekort!
Vorige week hebben jullie hier al kunnen lezen hoe we op dit bijzondere idee kwamen….. vandaag deel 2
Ping…..daar is weer een appje in de familieapp met een foto van een huis in het dorp waar wij graag naar toe zouden willen verhuizen. Na ons gesprek met elkaar van een tijdje geleden komen er met grote regelmaat foto’s en linkjes van Funda in de familieapp. Maar waar het ene huis te klein is, staat het andere huis niet op een geschikte plek en is een volgend huis weer niet makkelijk om te bouwen tot 2 woningen. Of de vraagprijs ligt helaas te ver boven ons budget. Zo duurt onze zoektocht al een tijdje. Maar wat ik nu zie op deze foto daar gaat mijn hart toch echt wel even sneller van kloppen! Het is een wit boerderijtje (bouwjaar 1891!) met groen/witte luiken, een prachtige gekartelde witte daklijst en er staat een grote magnoliaboom in de voortuin. Naast het huis loopt een slootje en op de grote oprit ligt wit grind, ik kan het bijna niet geloven want dit lijkt wel het huis van mijn dromen!
In de omschrijving lees ik dat er veel kamers zijn, verschillende woonruimtes, diverse badkamers en toiletten en als kers op de taart staat er een B&B in de achtertuin! De vraagprijs lijkt ons redelijk dus tot zover klinkt het goed! Maar de foto’s laten behalve het romantische vooraanzicht verder wel een fiks gedateerde woning zien. Die zoals de omschrijving zegt; hobbymatig is opgeknapt. En nog voorzien van “oude details” en wat dat inhoudt kun je vast wel raden 😉
Maar toch heeft het iets waar we nieuwsgierig van worden en we maken een afspraak voor een bezichtiging. Dit speelde overigens allemaal nog net voordat de gekte op de huizenmarkt uitbrak en veel meer mensen op zoek gingen naar een huis buiten de stad. Niemand had ook maar enig idee dat alles zo razendsnel zou gaan veranderen op de woningmarkt. Wat dat betreft waren we nog precies op tijd!
De afspraak voor een bezichtiging werd gemaakt en zenuwachtig belden wij en onze dochter en schoonzoon aan bij de boerderij op een zonnige dag in juni.
Ik ben samen met mijn man het huis rond geweest want vanwege de toen nog steeds geldende coronamaatregelen mochten we niet tegelijk met onze dochter en schoonzoon naar binnen. Dus moesten we dit gedeelte van onze zoektocht samen beleven en zouden we later wel horen wat onze kinderen ervan vonden.
Maar op de een of andere manier voelde ik me gelijk thuis en kreeg ik sterk gevoel dat dit het was voor ons, ook al zagen we wel dat er heel veel verbouwd moest worden. Gespannen hield ik de reactie van mijn man in de gaten. Hij zag (als ex-timmerman) als geen ander wat er allemaal zou moeten gebeuren, zou hij het zien zitten? En ik, ik kon het bijna niet geloven dat dit mogelijk onze nieuwe woonplek zou gaan worden; een boerderij(tje) waar ik van kinds af aan al van droomde!
Na de bezichtiging, waar we allemaal wel een beetje ondersteboven van waren gingen we thuis met zijn vieren om de tafel zitten, zou dit het zijn, zou het nu echt gaan gebeuren? We hadden van tevoren wel afgesproken dat als een van ons vieren het echt niet zou zien zitten we het niet zouden doen. Maar het belangrijkste vonden we allemaal dat mijn man het zou willen want hij was tenslotte de grootste reden dat we dit wilden gaan doen. We wilden heel graag gelijkvloers gaan wonen vanwege zijn handicap en was dat mogelijk hier? Kon hij hier zijn scootmobiel kwijt, een eigen lees en rustkamer krijgen om hier de rust te gaan vinden die hij zo hard nodig had en zou hij hier ook meer buiten kunnen zijn wat vaak gewoon niet lukte in de stad waar we nu woonden ?
Want wat zou dit een mooie fijne plek kunnen zijn voor ons familiehuis. Maar wat moest er ook nog ongelofelijk veel gebeuren om de boerderij geschikt te maken voor het bewonen door 2 gezinnen. Wat een werk; muren die verplaatst moesten worden, alle elektra die moest worden vernieuwd, riolering, badkamers, keukens en ga zo maar door, kortom een megaproject!
En wat denk je…… vroeg ik gespannen aan mijn man, het antwoord kwam wat aarzelend maar het werd een ja! Ook onze dochter en schoonzoon waren enthousiast al beseften we allemaal zeker wel dat we heel veel op onze hals gingen halen. Maar de afgelopen jaren waarin er zoveel was gebeurt had ons als gezin, familie sterk gemaakt en we wisten dat we dit aan zouden kunnen (ook al zou dat later tijdens de verbouwing soms echt wel eens niet makkelijk blijken te zijn). Maar van alle huizen die we bekeken hadden was dit de meest geschikte om er twee wooneenheden van te maken. En de vraagprijs was zodanig dat we samen met de overwaarde van onze huidige huizen dit project zouden kunnen realiseren. De B&B in de tuin zou ons tijdelijke woonruimte kunnen bieden als er verbouwd werd wat ook weer kosten scheelde.
Ik was trots op mijn man dat hij ondanks alle beperkingen die hij heeft toch de moed en het vertrouwen had om dit avontuur met ons aan te gaan, wat uiteindelijk hem ook zo ten goede zou komen. Want er zou ook van hem inbreng verwacht worden op adviesniveau en meedenken en niet te vergeten het verdragen van heel veel stress! Gelukkig zagen onze dochter en schoonzoon het ook zitten om hier ons familiehuis te realiseren. Heel belangrijk dat ook zij met hun 2 kinderen voldoende ruimte zouden hebben om fijn te kunnen wonen/leven en met de goede voorzieningen in het dorp konden ook zij deze stap in vertrouwen maken. Na veel overleg, tekeningen en berekeningen maken en advies ingewonnen te hebben, hebben we toen een bod gedaan. En na enkele spannende weken van onderhandelen konden we het voorlopig koopcontract gaan tekenen!
Ons avontuur kon beginnen!
Volgende keer zal ik wat meer schrijven over de praktische kant van mantelzorgwonen, zorgindicaties, verhuizen van hulpmiddelen van de ene gemeente naar de andere, want dat dit allemaal niet veel eenvoudiger kan is mij echt een groot raadsel! Het werd een pittige kluif en bijna ging het allemaal niet door vanwege de hypotheek die maar niet rond kwam…..
Maar voorlopig had ik daar toen allemaal (gelukkig) nog geen weet van en droomde ik alleen maar van een wit boerderijtje met wit/groene luikjes naast een slootje met bloeiend fluitekruid.
Stone by Stone
This old house
That we called home
We built it up
Stone by stone
We placed the stairs
And every single door
This was our ground plan
For evermore
Would you build
This house with me
A brand-new house
For the world to see
Cause I can’t do this
On my own
Let’s build together
Stone by stone
*The Bowery https://youtu.be/ghxgjiqbgPc
