Archief voor Auteur: Flowermum

Als een zware donkere deken
ligt hij ogenschijnlijk doelloos te wachten
maar niets is minder waar
hij is als een vijand
die klaar staat
om op een onverwachts moment toe te slaan
en het ergste is dat jij dat weet dat ik dat weet
wat er nu is kan er morgen niet meer zijn
vele malen hebben we dit nu meegemaakt
het is bekend en toch ook niet

dan stellen woorden niets meer voor
holle frases zijn het
ze komen niet meer aan
betekenisloos gaan ze verloren.
dan rest alleen nog zwijgen
er alleen maar zijn
samen dragen we
soms laat ik even los
ademhalen
even weg uit dit donkere bestaan

loslaten is het moeilijkste
beseffen dat je niets kunt doen
als er alleen maar zijn

depressie zweeft als een mist om je heen,
de zon de vogels de zomergeluiden
ze bereiken je niet
ze doen je pijn
mijn aanwezigheid is maar nauwelijks te verdragen
in jouw stille donkere wereld

mijn lief herken ik niet
de wanhoop getekend op je gezicht
vragend zoekend vastklampend
verdwaal je in de mist
niet wetend welke richting je op moet gaan

waar ben je
ik zoek je
ik roep je
ik vind je

Ik hou je vast

Afgelopen weken hebben we met onze “Vlinder” voorzichtig en met kleine stapjes gewerkt aan het verminderen van de angst voor school. Het was een breekbaar proces en het ging met veel ups en downs. Alleen al het praten over school gaf soms zoveel spanning dat ze weer een hele dag niet van haar kamer kwam. Het deed mij inzien dat we moesten zoeken naar het minimale waar we naar terug moesten om weer te kunnen bouwen aan vertrouwen. Het is moeilijk te beseffen dat er gewoon zo weinig over is. En dat ik alleen maar haar “tolk” kan zijn in dit proces.
Samen zijn we met de auto langs school gereden, gewoon om het gebouw weer te zien en er vanuit de veiligheid van de auto naar te kijken. Kleine gesprekjes over hoe ze de toekomst ziet en wat ze graag wil gaan doen. Ook daar lag weer een kleine opening om bespreekbaar te maken hoe ze dit kan bereiken. Dat we daar school voor nodig hebben.

Wat is dit kind beschadigd door het schoolsysteem, wat is ze niet begrepen, wat hebben we al die jaren gevochten voor erkenning. (meer…)