Deze week is het voorjaarsvakantie, niet dat wij daar iets van merken…….want je zit nu al zo lang thuis. Maar ik probeer iets te bedenken wat we samen kunnen doen, het is goed als je ook een uitje hebt, net als andere kinderen die nu vakantie hebben.

Voorzichtig opper ik om samen naar “de stad” te gaan, je kan wel iets nieuws gebruiken. Tot mijn verbazing hoor ik je zeggen dat je daar wel zin in hebt en of we dan ook een nieuwe muis kunnen kopen zodat je weer verder kunt gaan met je digitale tekeningen.

We lopen al lekker vroeg naar de tram zodat we voor de drukte in de stad zijn. Je wil naast het raam zitten zodat ik bij het gangpad zit, lekker veilig. 

In de stad loop je heel dicht tegen me aan, hoewel het nog niet druk is komt alles hard binnen bij je. De piepende trams, de auto’s, een sirene van een ambulance, hoe moet dat voor jou klinken? Je oren zo overgevoelig voor geluiden.  (meer…)

Ik aarzel……de verleiding is groot om te schrijven over alles wat er gebeurt rondom de Zorg op dit moment, want ik heb zorgen, grote zorgen! Ik zou het wel uit willen schreeuwen hoe het bestaat in Nederland dat een kind wat zorg en onderwijs nodig heeft dit gewoon niet krijgt.
Maar ik kan me ook zo voorstellen dat sommige mensen mijn verhaal bijna ongeloofwaardig vinden, dat zou ik misschien ook wel vinden als ik hier niet middenin zat. Maar ik denk ook dat jullie niet zitten te wachten op weer een verhaal hoe moeizaam het allemaal gaat en dat er nog steeds geen vooruitgang zit in traject zorg en het onderwijs. Dus ik doe het niet, als er iets positiefs te melden is hierover, dan doe ik dat onmiddelijk! 😉

Ik schrijf liever iets over de Zorgboerderij waar dochter al ruim 3 jaar komt. Zorgboerderij Ik breng haar twee keer per week daar naar toe. Op de weg naar de Zorgboerderij, staat een oude boerderij waar elk voorjaar duizenden sneeuwklokjes in de voortuin bloeien, het is een adembenemend wonderschoon schilderijtje. Helaas kan ik er geen foto van maken op de doorgaande weg, maar ieder jaar, een paar weken lang, drink ik dit tafereeltje in. Dochter begint al te grinniken als we in de buurt komen omdat ze weet dat ik dan even “uit mijn dak” ga. Hoe ik dat doe, hou ik hier wijselijk even voor me….. 🙂 (meer…)