“Winterkind”

Het sneeuwde zachtjes toen we naar huis mochten en we reden zo voorzichtig mogelijk van het ziekenhuis naar huis, met ons mooie “winterkind”.
Thuis streelde ik zachtjes je pluizige haartjes, je mondje als een roze hartje gesloten, ik kuste je dichte oogjes, opgekruld lag je in mijn armen, ik voelde mij zo rijk, eindelijk was je daar! De kerstboomlichtjes lieten hun warme gloed schijnen over je zilveren haartjes, ik zong zachtjes mee met Stille Nacht en beloofde je; ik zal je beschermen, ik zal je opvangen als je valt, ik zal je troosten als je verdrietig bent, ik zal je dragen als je moe bent, ik beloofde je die goede moeder te zijn die jij nodig had……18 jaar geleden.

Maar hoe anders kan het gaan in het leven als je ontdekt dat je een heel kwetsbaar kind hebt. Een kind wat speciale zorg nodig heeft. Een kind wat beschermd moet worden en geholpen moet worden leren te leven, er is eigenlijk niets wat vanzelf gaat. En als er dan de diagnose autisme komt omdat je vastloopt in ontwikkeling is daar ongeloof en rouw, tranen en ontkenning maar uiteindelijk na jaren ook erkenning en berusting.
Wat heb je mij veel geleerd de afgelopen jaren, geleerd om anders naar de wereld te kijken, om van de natuur te genieten, een lieveheersbeestje in een meterslange heg, jouw ogen zagen hem. Verrukt lag je in het gras naar de wolken te kijken en met je pure onbevangenheid trok jij mij met je mee om hetzelfde te doen. En toen ontdekte ik daar liggend in het gras, kijkend naar de wolken, hoe bijzonder jij bent dat je hier allemaal oog voor hebt.
Je onttrok mij aan het jachtige leven van een werkende mamma, je had mijn zorg nodig, dus kwam ik thuis om er voor jou te zijn. Wat hebben we samen veel met de plastic dieren gespeeld, je fascinatie daarvoor was groot, puzzelen, tekenen als je maar veilig in mijn buurt was, dan was het goed. Vaak speelde je dat je een tijgertje was, een gewond tijgertje…. dat z’n moeder zocht, iedere keer weer dit spel opnieuw en hoe waar was dat eigenlijk! Gelukkig kon ik, konden wij je die geborgenheid keer op keer geven.

Je hebt me soms ook in ongemakkelijke situaties gebracht door je manier van reageren, op mensen, op situaties maar ook daar leerde ik van, om er anders naar te kijken, ik probeerde ze door jouw ogen te zien. Jouw driftbuien maakten dat ik me leerde niets aan te trekken van de mening en harde woorden van andere mensen. Dat ging niet vanzelf, menigmaal liep ik mijn tranen verbijtend met jou schreeuwend onder mijn arm een supermarkt uit.
Hoe heftig was vaak het oordeel van andere mensen en pas later begreep ik hoe moeilijk dat voor jou geweest moet zijn, die overdaad aan prikkels, het was vaak veel te intens voor jou.
Maar ik leerde meer en meer praten over wat mij bezig hield, zorgen, angsten en verdriet dat naar boven kwam door de zorg voor jou. In de lange nachten die ik jarenlang met je op was omdat je zo angstig was, leerde ik om geduld en doorzettingsvermogen te krijgen. En als je dan eindelijk moegehuild en bezweet tegen me aan in slaap viel voelde ik alleen nog maar die oerdrang om je te willen beschermen en wist ik dat dit niet allemaal zomaar was. Dit was mijn leerproces in het leven, hierdoor kon ik groeien, werd ik milder, zachter, stond ik meer open voor het kwetsbare, het pure in het leven en kon ik ook dichter bij mijzelf komen.

Je hebt een ander mens van mij gemaakt, juist omdat het allemaal niet vanzelf ging. Ik ben zoveel rijker geworden in mijn gevoelsleven, ik kan nu werkelijk laten zien wie ik ben en hoef me niet beter of anders voor te doen want jij, jij prikte daar altijd dwars doorheen. Ik heb geleerd mijn zelfbeheersing te bewaren want met een boze mamma kon jij helemaal niets, dan raakte je in paniek en nam je angst ernstige vormen aan. Wat hebben we samen al een bijzondere weg afgelegd, wat waren er diepe dalen maar ook prachtige bergtoppen waarop ik samen met je naar de wereld om ons heen mocht kijken.
In verwondering, ook in afzondering, dat wel…….toch is het een geschenk dat ik een kwetsbaar kind mocht krijgen, daardoor ben ik geschaafd, gebutst en soms verslagen en onderuitgegaan maar ook altijd weer opgestaan, weer doorgegaan en zoveel sterker geworden.

Vandaag op je 18 e verjaardag sneeuwt het weer, net zo verrukt als toen je klein was stond je vanmorgen voor het raam te kijken, dol ben je op sneeuw en je houdt zo van de winter! Een klein meisje staat er in het lichaam van een jonge vrouw. Mooi ben je, van binnen en van buiten. Kwetsbaar ben je nog, maar we weten steeds beter hoe we daar mee om kunnen gaan. Wat zijn we dankbaar dat je altijd bij ons kon blijven wonen en dankbaar voor zorg die er was op zoveel momenten dat het nodig was.

De sneeuw blijft maar dwarrelen, zachtjes vallen grote vlokken en vormen een dikke zachte deken die alles bedekt. Mijn gedachten dwarrelden zomaar mee en maakten een reis door jouw en ons leven samen wat 18 jaar geleden begon. En ook nu beloof ik je zachtjes diep van binnen: we zullen voor je blijven zorgen, je beschermen en troosten zolang je dat nodig hebt en wij je dat kunnen geven. Jij, ons mooie bijzondere “winterkind”

 

Reacties (8)

  1. Riet Scheepen

    Van harte gefeliciteerd met haar verjaardag, ik hoop dat de komende jaren makkelijker maar net zo mooi worden als die achter jullie liggen.

    Reageren
    1. Flowermum (Auteur bericht)

      Dank u wel!

      Reageren
  2. Marianne Hellendoorn

    Lieve flowermum, wat een ontroerend inkijkje in je leven! Je bent een mooi mens. Van harte gefeliciteerd met jullie ‘winterkind’.

    Reageren
    1. Flowermum (Auteur bericht)

      Dank u wel en u gefeliciteerd met uw man 🙂

      Reageren
  3. Janine

    Wat prachtig en liefdevol geschreven lieverd 💜

    Reageren
  4. Sanne

    Wat onroerend beschreven… Hier zo’n zelfde winterkindje. Een kwetsbaar slim jongetje met enorm grote ogen. Hij is nog maar zes maar wat herken ik veel uit uw verhalen.

    Reageren
  5. Judith Visser

    Heel erg mooi! 💜

    Reageren
    1. Flowermum (Auteur bericht)

      Bedankt!

      Reageren

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *