Archief per Jaar: 2014

Dwarrelende Bladeren

Het is nog heel vroeg als ik zachtjes de deur uitga met de hond, de zon begint net op te komen, grote kruisspinnen bungelen achteloos in hun met mist gevulde webben. Dikke slakken glijden sloom het struikgewas weer in.
Naast mij onze trouwe viervoeter die blij is dat we er onverwachts vroeg op uit gaan. De vogels laten zich zo aan het begin van de herfst nog even van hun beste kant horen. Het is een priveconcert voor mij alleen, denk ik blij en ik laat deze helende “muziek” zijn werk doen.

Knisperende bladeren onder mijn voeten in allerlei kleuren, beukenootjes, kastanjes, witte paddestoelen, bruine paddestoelen. Het zijn de onmiskenbare tekenen van de herfst die in aantocht is.
Maar het maakt mij niet somber, integendeel het is de schoonheid van de vergankelijkheid die nadat ze overgaat in een dorre stille winter straks in alle uitbundigheid weer zal ontwaken in de lente. (meer…)

Wachten in de Mist

Als een zware donkere deken
ligt hij ogenschijnlijk doelloos te wachten
maar niets is minder waar
hij is als een vijand
die klaar staat
om op een onverwachts moment toe te slaan
en het ergste is dat jij dat weet dat ik dat weet
wat er nu is kan er morgen niet meer zijn
vele malen hebben we dit nu meegemaakt
het is bekend en toch ook niet

dan stellen woorden niets meer voor
holle frases zijn het
ze komen niet meer aan
betekenisloos gaan ze verloren.
dan rest alleen nog zwijgen
er alleen maar zijn
samen dragen we
soms laat ik even los
ademhalen
even weg uit dit donkere bestaan

loslaten is het moeilijkste
beseffen dat je niets kunt doen
als er alleen maar zijn

depressie zweeft als een mist om je heen,
de zon de vogels de zomergeluiden
ze bereiken je niet
ze doen je pijn
mijn aanwezigheid is maar nauwelijks te verdragen
in jouw stille donkere wereld

mijn lief herken ik niet
de wanhoop getekend op je gezicht
vragend zoekend vastklampend
verdwaal je in de mist
niet wetend welke richting je op moet gaan

waar ben je
ik zoek je
ik roep je
ik vind je

Ik hou je vast